Karta weterana

Rodzeństwo:	dziesięcioro, m.in. 1) Szczęsny Piotr (plut. pchor. 5 pal, uczestnik kampanii 1939 r., odznaczony Krzyżem Walecznych); 2) Franciszek (uczestnik kampanii 1939 r., zm. 5 IX 1939 r., utonął w Warcie, ewakuując konie za wojskiem); 3) Edmund Dersław (plut. pchor. 7 pac, uczestnik kampanii 1939 r., zm. z ran odniesionych pod Ożarowem); 4) Zofia (żona rtm. Zdzisława Baranowskiego, zm. 25 IX 1939 r. jako ofiara bombardowania Warszawy); 5) Halina (żona Zygmunta Niegolewskiego, zm. 25 IX 1939 r. jako ofiara bombardowania Warszawy)
Stan cywilny:	żonaty
Małżonek:	Jadwiga (z d. Kraus)
Dzieci:	Marek, Piotr, Paweł
Ostatni adres:	Poznań, ul. Sporna 1 [1993]

Narodowość:	polska
Wykształcenie:	wyższe
Zawód:

Wyznanie:	rzymskokatolickie
Tytuł naukowy:
Stanowisko:

Stosunek do służby wojskowej:	żołnierz, rezerwa

Numer ewidencyjny:
Powiatowa Komenda Uzupełnień (PKU):	Jarocin [1934]
Rejonowa Komenda Uzupełnień (RKU):
Związek operacyjny:	Armia Poznań

Rodzaj broni lub służby:	Kawaleria
Stopień:	por.
Przydział na 1 września 1939:	Wielkopolska BK
Jednostka:	17 p. uł.

Funkcja na 1 września 1939:	II adiutant pułku
Przydział po 1 września 1939:	17 p. uł.
Funkcja po 1 września 1939:	II adiutant pułku

Przebieg służby wojskowej:	# z dniem 1 I 1933 - promowany na stopień ppor. rez. kaw.; # 1934 - odnotowany w stopniu ppor. rez. kaw. ze starszeństwem z dniem 1 I 1933 r. (lokata 20.), przydziałem mobilizacyjnym do 17 pułku ułanów w Lesznie i przynależnością ewidencyjną do PKU Jarocin;
Odznaczenia:
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:	wraz z 17 p. uł., m.in. w bitwie nad Bzurą; 5-krotnie ranny, m.in. pod Brochowem i w bojach odwrotowych w Puszczy Kampinoskiej

Data śmierci:	1983
Miejsce śmierci:	Poznań
Obecne miejsce spoczynku:	Warszawa, ul. Wiertnicza, Cmentarz Wilanowski
Lokalizacja grobu:
Upamiętniony:
Forma upamiętnienia:

Życiorys:
Wspomnienia / relacje:
Historia pochówku:
Źródła:	"Rocznik Oficerski Rezerw", 1934, s. 129, 598. Bauer P., Polak B., Armia Poznań w wojnie obronnej 1939, Poznań 1982, s. 488. Chełkowski W., 17-ty ułanów w bitwie nad Bzurą we wrześniu 1939 r. Szkice z notatnika adiutanta, "Przegląd Kawalerii i Broni Pancernej", 1972, nr 65. Chełkowski W., Zakopany sztandar, przeł. L. Czyżewski, Kraków 1995. Tradycja rodzinna / badania własne (Wojciech Kulak, powinowaty weterana).
Uwagi:	Po kapitulacji i wyleczeniu ran przedarł się przez Węgry do Francji, gdzie otrzymał przydział do 10 Brygady Kawalerii Pancernej pod dowództwem gen. Stanisława Maczka, w szeregach której wziął udział w kampanii francuskiej 1940 r. Ewakuowany do Anglii, służył w dowodzonej przez gen. Maczka 1 Dywizji Pancernej. Po zakończeniu II wojny światowej powrócił do Polski, gdzie był represjonowany, spędzając 5 lat w więzieniach w Warszawie na ul. Rakowieckiej i we Wronkach. Ukończył Institut Supérieur de Commerce w Antwerpii i Państwową Wyższą Szkołę Budowy Maszyn i Elektrotechniki im. H. Wawelberga i S. Rotwanda w Warszawie. Po wojnie pracował jako inżynier technik aparatów rentgenowskich.