Order Odrodzenia Polski kl. III i V,
Srebrny Krzyż Zasługi,
Krzyż Walecznych,
Medal za Wojnę 1939.
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:
Data śmierci:
1994
Miejsce śmierci:
we Wrocławiu
Obecne miejsce spoczynku:
Cmentarz Osobowicki we Wrocławiu
Lokalizacja grobu:
Upamiętniony:
Forma upamiętnienia:
Życiorys:
Ur. 24 VI 1904 w Karolinie pow. Brześć nad Bugiem. Uczęszczał do szkoły średniej. W 1920 jako ochotnik brał udział w szeregach 5 pp Leg. w wojnie polsko-bolszewickiej. Zwolniony z wojska jako niepełnoletni powraca do nauki w gimnazjum. Po zdaniu matury w 1924 zostaje skierowany do szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie, gdzie przebywa w okresie 1924-1925. Odbywa praktyki jako d-ca plutonu w 82 pp w Brześciu nad Bugiem. Następnie w latach 1925-1927 w Oficerskiej Szkole Inżynierii. Promowany na stopień ppor. sł. st. sap. 15 VIII 1927. W szkole przebywa do VIII 1928 odbywając roczny kurs aplikacyjny. Następnie w okresie 1928-1929 d-ca plutonu w szkole podoficerskiej w 9 p. sap. w Brześciu nad Bugiem. Awansowany do stopnia por. 15 VIII 1929. W latach 1930-1935 był d-cą plutonu szkolnego i kompanii saperów w 6 p. sap. w Przemyślu. W latach 1935-1936 był słuchaczem WSWoj. w Warszawie. Wyznaczony następnie na adiutanta Inspektora Saperów Sztabu Głównego WP. Awansowany do stopnia kpt. 19 III 1938. W 1938 skierowany na studia do WSInż. W V 1939 skierowany na stanowisko z-cy d-cy saperów Armii „Poznań”. W kampanii wrześniowej 1939 bierze udział na stanowisku z-cy d-cy saperów Armii „Poznań”. Walczy z Niemcami na szlaku bojowym Armii „Poznań” m. in. nad Bzurą, potem po przebiciu się do Warszawy bierze udział w jej obronie. Po kapitulacji Warszawy w niewoli niemieckiej. Przebywał m. in. w oflagu II D w Gross Born. Po uwolnieniu z niewoli w 1945 powraca do kraju. Od VIII 1945 służy w wojsku. Pracował w Oficerskiej Szkole Saperów w Przemyślu na stanowiskach: wykładowcy fortyfikacji, d-cy batalionu podchorążych i kierownika cyklu taktyki. Awansowany do stopnia mjr-a w 1945. Po przeniesieniu w VIII 1946 szkoły do Wrocławia brał udział jako d-ca batalionu podchorążych w rozminowaniu Wrocławia i ochronie śluz, mostów przed spływem lodu. Awansowany do stopnia ppłk-a. W 1951 jako b. oficer sanacyjny w ramach czystek został zwolniony z wojska. Do 1956 pracował w cywilnych przedsiębiorstwach. Jesienią 1956 ponownie powołany do wojska. Awansowany jednocześnie do stopnia płk sł. st. sap. i mianowany k-dtem Oficerskiej Szkoły Wojsk Inżynieryjnych. Położył duże zasługi dla rozwoju szkoły. W 1964 przeniesiony w stan spoczynku. Mieszkał we Wrocławiu, gdzie zmarł w 1994. Pochowany na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu.
Odznaczony: OOP III i V kl., KW, SKZ, Medalem za Wojnę 1939.
Rocznik oficerski 1928, 1932;
R. Rybka – K. Stepan. Rocznik oficerski 1939. Kraków 2006;
P. Bauer – B. Polak. Armia „Poznań” w wojnie obronnej 1939. Poznań 1983;
Z. Barszczewski. Sylwetki saperów. W-wa 2001.
(inf. Tadeusz Łaszczewski)
http://www.stankiewicz.e.pl/index.php?kat=34&sub=562
Wspomnienia / relacje:
Historia pochówku:
Źródła:
Głowacki L., Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, Warszawa 1985, s. 345.
Uwagi:
http://pl.wikipedia.org/wiki/Wy%C5%BCsza_Szko%C5%82a_Oficerska_In%C5%BCynierii_Wojskowej - Komendanci:
Oficerska Szkoła Wojsk Inżynieryjnych
płk Jan Budziszewski IV 1957 – I 1964.
Ostatnie zmiany: 2012-02-15 05:41:25 przez BlazejK |
Jeżeli chcesz uzupełnić lub zmienić dane wciśnij -