# 1931-1932 - w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim (VI kurs, 2 bateria, ocena dobra, lokata 18., stopień tyt. plut. pchor. rez. art., przydział: 5 pułk artylerii ciężkiej w Krakowie);
# 1934 - promowany na stopień ppor. rez. art. z przynależnością ewidencyjną do PKU Kraków-Miasto;
# VIII 1939 - zmobilizowany przez 2 pułk artylerii ciężkiej w Chełmie i przydzielony na stanowisko adiutanta 27 dywizjonu artylerii ciężkiej;
# do 31 VIII 1939 - wraz z 27 dac drogą kolejową przewieziony na stację Brzoza pod Bydgoszczą, a następnie - do Borów Tucholskich;
Odznaczenia:
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:
wraz z 27 dac, m.in. Wola (1 IX) - Świekatowo (2 IX, jako jedyny oficer przy dowódcy dywizjonu) - Toruń, poligon (4-7 IX) - Aleksandrów Kujawski i Włocławek (8 IX) - Brześć Kujawski (10-11 IX) - Gostynin (14 IX) - rej. Iłowa (17 IX, rozbicie dywizjonu)
Data śmierci:
17 wrzesień 1939
Miejsce śmierci:
Iłów
Przyczyna śmierci:
poległy
Okoliczności śmierci:
Poległ, jadąc konno z rozkazami (według relacji żołnierzy dywizjonu przekazanej dowódcy jednostki).
jedna z dwudziestu sześciu zbiorczych imiennych tablic epitafijnych kwatery wojennej na cmentarzu parafialnym w Iłowie
Przedmioty znalezione przy pochowanym:
Miejsce przechowywania ww. przedmiotów:
Życiorys:
Kazimierz Barszczewski urodził się 4 marca 1906 roku w Jaszczowie w powiecie Lublin jako syn Pawła i Walerii z domu Fijuth. W 1926 roku ukończył Państwowe Gimnazjum Męskie im. Hetmana Jana Zamojskiego w Zamościu, w którym zdał maturę. W trakcie nauki był aktywnym członkiem II Zamojskiej Drużyny Harcerskiej. Studiował architekturę w Krakowie, lecz dyplom inżyniera uzyskał w 1931 roku na Politechnice Lwowskiej. Początkowo pracował przy inwentaryzacji zabytków w Krakowie. Następnie przeniósł się do Lublina, gdzie w latach 1935-1937 pełnił stanowisko kierownika inspekcji budowlanej w miejscowym magistracie. Był również nauczycielem przedmiotów zawodowych w Szkole Budownictwa i Liceum Budowlanym w Lublinie. W 1937 roku wszedł w skład Rady Artystycznej miasta Lublina.
Jako czynny architekt był członkiem Stowarzyszenia Architektów Polskich, najpierw Oddziału Kraków (1934), a następnie Oddziału Lublin (1937), w ramach którego od 1938 roku sprawował funkcję Sekretarz Zarządu. Jego dorobek obejmuje m.in. projekty bliźniaczych budynków szkół powszechnych nr 8 i 13 przy ulicy Lipowej 7 w Lublinie (obecnie V Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Skłodowskiej-Curie); domów mieszkalnych przy ul. Chopina 45 i Głowackiego 15 w Lublinie; nadbudowy domu mieszkalnego przy ul. Narutowicza 35 w Lublinie; siedzib szkół podstawowych w Żmudzi (powiat chełmski) i Kamieniu (powiat chełmski); gmachów urzędów gminnych w Cycowie (powiat łęczyński) i Krzywiczkach (powiat chełmski).
Zasadniczą służbę wojskową odbywał w latach 1931-1932 w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim i 5 pułku artylerii ciężkiej w Krakowie. W 1934 roku otrzymał promocję na stopień podporucznika rezerwy artylerii z przynależnością ewidencyjną do Powiatowej Komendy Uzupełnień Kraków-Miasto.
W sierpniu 1939 roku został mobilizowany przez 2 pułk artylerii ciężkiej w Chełmie i przydzielony do 27 dywizjonu artylerii ciężkiej pod dowództwem mjr. Jerzego Ludwika Henneberga. W kampanii polskiej we wrześniu 1939 roku wziął udział na stanowisku adiutanta dywizjonu. Walczył w korytarzu pomorskim, a następnie w bitwie nad Bzurą. Poległ 17 września 1939 roku w Iłowie.
Pozostawił żonę Irenę Marię z Bogielskich, poślubioną 5 stycznia 1935 roku w kościele parafii katedralnej pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty Lublinie, i osierocił córkę Annę Katarzynę.
Wspomnienia / relacje:
"Po wybuchu wojny teściowa, żona i córka Kazimierza Barszczewskiego wyjechały do Łysołaj. W ich mieszkaniu przy ul. Narutowicza 37 w Lublinie została zakwaterowana rodzina Chełchowskiego (urzędnika z kancelarii prezydenta Ignacego Mościckiego). Po zajęciu miasta przez Niemców zadzwonił tam telefon. Ktoś po niemiecku przekazał wiadomość o Kazimierzu Barszczewskim. Osoba odbierająca telefon nie znała języka niemieckiego i potem nie umiała powtórzyć, czy było to »ist gefangen« (schwytany, uwięziony), czy »ist gefallen« (zabity, poległy). U młodej Ireny Barszczewskiej wzbudziło to nadzieję, że jej mąż żyje. Po zakończeniu kampanii wrześniowej Irena Barszczewska wraz z matką i córeczką wróciły do Lublina. Poszukiwania przez międzynarodowy i polski Czerwony Krzyż nie dały rezultatu. Irena i jej córka Anna nigdy nie poznały losów ukochanego Kazika. Udało się to dopiero jego wnuczkom..." (Magdalena Kwiatkowska, wnuczka pochowanego).
Historia pochówku:
Poszukiwania mogiły:
Źródła:
Księga pochowanych żołnierzy polskich poległych w II wojnie światowej, t. I, Żołnierze września A-M, kom. red. B. Affek-Bujalska i in., wstęp i red. nauk. E. Pawłowski, Pruszków 1993, s. 69.
Archiwum Państwowe w Lublinie, Akta stanu cywilnego Parafii Rzymskokatolickiej w Milejowie, seria 2.1, sygn. 60, Księga urodzeń, 1896-1906, akty nr 52/1904 i 48/1906; seria 2.3, sygn. 63, Księga zgonów, 1896-1910, akt nr 33/1905.
