Karta weterana

Rodzeństwo:
Stan cywilny:
Małżonek:
Dzieci:
Ostatni adres:

Narodowość:	polska
Wykształcenie:	zawodowe
Zawód:	oficer WP

Wyznanie:
Tytuł naukowy:	brak
Stanowisko:	instruktor w Centrum Wyszkolenia Saperów

Stosunek do służby wojskowej:	żołnierz, zawodowa służba wojskowa

Numer ewidencyjny:
Powiatowa Komenda Uzupełnień (PKU):
Rejonowa Komenda Uzupełnień (RKU):
Związek operacyjny:	Armia Modlin

Rodzaj broni lub służby:
Stopień:
Przydział na 1 września 1939:	Inne
Jednostka:	3. samodzielna zmotoryzowana kompania 60. batalion

Funkcja na 1 września 1939:	dowódca
Przydział po 1 września 1939:	3. samodzielna zmotoryzowana kompania 60. batalionu saperów, dowodzonego przez mjr. Franciszka Niepokólczyckiego, w składzie Armii "Modlin", potem Armii "Warszawa".
Funkcja po 1 września 1939:	dowódca

Przebieg służby wojskowej:	We wrześniu 1939 r. dowódca plutonu w 3. samodzielnej zmotoryzowanej kompanii 60. batalionu saperów, dowodzonego przez mjr. Franciszka Niepokólczyckiego, w składzie Armii "Modlin", potem Armii "Warszawa". Uczestniczył w obronie stolicy.
Odznaczenia:	Krzyż Walecznych - trzykrotnie, Srebrny Krzyż Orderu Virtuti Militari V klasy (11 VIII 1944)
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:	We wrześniu 1939 r. dowódca plutonu w 3. samodzielnej zmotoryzowanej kompanii 60. batalionu saperów, dowodzonego przez mjr. Franciszka Niepokólczyckiego, w składzie Armii "Modlin", potem Armii "Warszawa". Uczestniczył w obronie stolicy.

Data śmierci:	31 sierpień 1944
Miejsce śmierci:	Warszawa
Obecne miejsce spoczynku:	Warszawa, ul. Powązkowska, Cmentarz Wojskowy
Lokalizacja grobu:
Upamiętniony:
Forma upamiętnienia:

Życiorys:	W konspiracji od listopada 1939 r.; początkowo wchodził do tzw. sztabu dywersji (Referatu IIIc Dowództwa Głównego Służby Zwycięstwu Polski), kierowanego przez mjr. "Teodora" (Franciszek Niepokólczycki). Po utworzeniu Związku Odwetu (ZO) w kwietniu 1940 r. został dowódcą jednego z dwóch pierwszych patroli ZO w Warszawie. Jego kadrowy kilkuosobowy zespół rozrósł się z czasem do kilkudziesięcioosobowej grupy dywersyjnej, która pod nazwą Oddział Specjalny "Jana" (kryptonim "Osjan") od połowy 1942 r. wchodziła w skład jednostki dyspozycyjnej ZO (pod kryptonimami kolejno: "Motor-30", "Sztuka-90", "Deska-81", "Broda-53"), od końca tego roku podległej Kedywowi Komendy Głównej Armii Krajowej. Rozkazem L.65/BP z 11.XI.1942 r. mianowany kapitanem służby stałej. W nocy z 16/17.XI.1942 r. w ramach akcji "Odwet kolejowy" dowodził patrolem saperskim, który wysadził pociąg pod Dęblinem. Od grudnia 1943 r. zastępca kpt. "Mietka", dowódcy "Sztuki"-"Deski", a od 22 maja 1944 r. dowódca "Deski 81" - "Brody 53" - brygady dywersyjnej, w skład której wchodził m.in. harcerski batalion "Zośka". W tym czasie kapitan Andrzejewski należał do Rady Wychowawczej Warszawskich Grup Szturmowych "Szarych Szeregów". Planował, organizował i kierował wieloma akcjami dywersyjnymi Kedywu KG AK, a osobiście jako obserwator uczestniczył m.in. w akcjach "Wieniec" (7/8 X 1942), "Polowanie" (I 1943) i "Bielany" (3/4 V 1944). W lipcu 1944 r. dowodzone przez niego zespoły "Brody 53" brały udział w przygotowaniach do odwołanej w ostatniej chwili akcji "Pawiak" (19/20 VII 1944).
Wspomnienia / relacje:
Historia pochówku:
Źródła:	Muzeum Powstania Warszawskiego Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego, tom 5. Redaktor naukowy Piotr Rozwadowski. Dom Wydawniczy "Bellona", Warszawa 2002. "Szare Szeregi Harcerze 1939-1945" tom. 3
Uwagi: