Awanse:
chorąży (1909), podporucznik (1912), porucznik (1916), kapitan (1918), major (1920), podpułkownik (1922), pułkownik (1927), generał brygady (1939).
Odznaczenia:
Złoty Krzyż Orderu Virtuti Militari kl.IV (nr oo108),
Srebrny Krzyż Orderu Virtuti Militari kl.V (nr 212),
Order Polonia Restituta, Krzyż Walecznych (czterokrotnie) i inne
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:
Data śmierci:
23 styczeń 1945
Miejsce śmierci:
Garmisch-Partenkirchen
Obecne miejsce spoczynku:
Murnau, cmentarz obozowy
Lokalizacja grobu:
Upamiętniony:
Forma upamiętnienia:
Życiorys:
Ur. 22 XI 1889 we Lwowie, syn Jana oraz Marii z Glaserów. W latach 1900-1905 uczęszczał do II gimnazjum, a następnie 1905-1909 w austriackiej Szkole Kadetów we Lwowie. Po ukończeniu Szkoły Kadetów awansowany na stopień chorążego, po czym otrzymał przydział do 56 pp w Krakowie na stanowisko d-cy plutonu, gdzie służył do 1912. Awansowany w 1912 do stopnia ppor. W okresie od 1912 do 1916 pełni służbę w komendzie Uzupełnień w Wadowicach. Awansowany do stopnia por. w 1916. Od I 1917 do I 1918 d-ca kompanii w 56 pp, potem od I 1918 do X 1918 ponownie oficer w komendzie Uzupełnień w Wadowicach. Od początku 1917 brał udział w walkach na froncie włoskim. Do stopnia kpt. awansowany 1 II 1918. 30 X 1918 dokonał udanego przewrotu w garnizonie wadowickim, organizując oddziały 12 pp WP, w którym służy od 1 XI 1918 do 3 VIII 1922, w którego szeregach brał udział od V 1919 w walkach w Małopolsce Wschodniej, od II 1920 dowodził III batalionem 12 pp, a od 25 VI 1919 bierze udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W bojach z oddziałami 1 Armii Konnej S. Budionnego zdobył 3 VIII 1920 Brody. Za ten czyn odznaczono po VM kl. 5 i 18 VIII 1920 awansowano do stopnia mjr sł. st. piech. Następnie z-ca d-cy 12 pp. Awansowany do stopnia ppłk sł. st. piech. w 1922 i zweryfikowany w tym stopniu przez MSWoj. z starszeństwem od 1 VI 1919. Po wojnie od VIII 1922 do I 1931 dowodził 77 pp w Lidzie z przerwą od 5 I -23 V 1923. Przebywał w tym okresie czasu na kursie dowódców pułków w Doświadczalnym Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie. Do stopnia płk sł. st. awansowany 1 I 1927. Z dniem 21 I 1931 przeniesiony na stanowisko d-cy piechoty dywizyjnej w 14 DP w Poznaniu. W okresie od 10 XI 1932 do 10 VIII 1933 ukończył kurs wyższych dowódców w centrum Wyższych Studiów Wojskowych w Warszawie. Z dniem 5 XI 1935 mianowany d-cą 25 DP w Kaliszu. 19 III 1939 mianowany gen. bryg. WP. W wojnie obronnej dowodził 25 DP w składzie Armii „Poznań” w działaniach osłonowych i od 9 IX 1939w bitwie nad Bzurą. Po przebiciu do Warszawy 21 IX 1939 walczył na odcinku Warszawa-Zachód. Po kapitulacji Warszawy 28 IX 1939 dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał od 1941 w Oflagu VI A w Murnau. W czasie pobytu w niewoli chorował. W 1944 został przewieziony do szpitala w Garmisch-Partenkirchen, gdzie zmarł 23 I 1945. Pochowany na cmentarzu w Garmisch-Partenkirchen, a 1 IX 1964 prochy jego przeniesiono na cmentarz obozowy w Murnau.
Od 1935 żonaty z Jadwigą z Buchnowskich, miał adoptowaną córkę Annę.
Odznaczony: VM kl. 5 nr 212, 4 kl. nr oo108, Orderem Polonia Restituta kl. IV, KW 4x, MN.
Roczniki oficerskie MSWoj. 1924,1928,1932;
R. Rybka – K. Stepan. Rocznik oficerski 1939;
T. Jurga. Obrona Polski 1939. W-wa 1990;
P. Bauer. B. Polak. Armia Poznań wojnie obronnej 1939. Poznań 1983;
T. Kryska-Karski- St. Żurakowski. Generałowie Polski Niepodległej. W-wa 1991.
(inf. Tadeusz Łaszczewski)
http://www.stankiewicz.e.pl/index.php?kat=34&sub=562
Wspomnienia / relacje:
Historia pochówku:
Źródła:
Mierzwiński Z., Generałowie II Rzeczypospolitej, Warszawa 1990, s. 19-24.
Jurga T., Obrona Polski 1939, Warszawa 1990, s. 749.
Zdjęcie główne - Bauer P., Polak B., Armia „Poznań” 1939, Poznań 1987.
Uwagi:
Ostatnie zmiany: 2013-09-03 13:01:17 przez BlazejK |
Jeżeli chcesz uzupełnić lub zmienić dane wciśnij -
